مهم نیست که چرا کودک انتظار دارد شما بلافاصله درخواست او را برآورده کنید. قدم اول شما این است که تجربهای را که مبنای چنین انتظاراتی شده است، تغییر دهید. گروهی عمل کنید. هر کسی که با کودک سروکار دارد، باید به عنوان بخشی از حل مشکل عمل کند. این افراد شامل پرستار کودک و پدربزرگها و مادربزرگها نیز میشود. هیچ چیز مانند این عبارت آشنا از پدربزرگ که میگوید «آبنبات رو بده بهش بابا!» بدخلقی کودک را ابقاء نمیکند. همه باید با نقشه شما همکاری کنند تا در نهایت، وضعیت موجود تغییر کند. اگر تمام افراد نمیتوانند همکاری کنند و یا همکاری نمیکنند، ارتباط کودک با فرد مزبور باید برای مدتی محدود شود. بدین ترتیب کودک میفهمد که والدین، از پدربزرگها و مادربزرگها متفاوتند. تجربه متفاوت کودک با مشاور کودک لحظههای ویژه میتواند خواندن یک قصه قشنگ در هنگام بازی کردن دو نفری و یا این که گفتگو در مورد وقایع روز بعد باشد. بگذارید بداند که اطرافیانش او را دوست دارند و برای دیگران ارزش دارد. برای تغییر رفتار کودک برنامهریزی کنید از پیش فکر کنید. هنگامی که جنجال شروع شد هر کجا که هستید برای پاسخگویی به خواستنهای کودک آماده باشید. در درجله اول، از مکانهای عمومی که در آنها چنان مضطرب میشوید که نمیتوانید با وجود نقنق کودک در مقابل خواستههای کودک مقاومت کنید، بپرهیزید. کودک باید بداند که شما جدی هستید. بنابراین، طرح جدید خود را در منزل شروع کنید. سپس قبل از رفتن به مغازه خواروبار فروشی به کودک بگویید که در آنجا تنها اشیاء موجود در فهرست را خریداری خواهید کرد. از او بخواهید که یک یا دو خوراکی دلخواهش را پیشنهاد کند و آنها را به لیست اضافه کنید. سپس در راه خواربار فروشی مشارکت او را تحسین کنید. به گفته خود عمل کنید. قبل از رفتن به مغازه، قانون را تکرار کنید: بجز موارد موجود در فهرست، خرید دیگری انجام نخواهد شد. اگر کودک تقاضای خوراکی دیگری میکند، چند ثانیه مکث کنید تا تقاضا را بررسی کنید و سپس دلیلی ارائه دهید، مثلا: «نه، برای تو خوب نیست.» حرف خود را عوض نکنید. ممکن است روش برخورد با جُرج چهار ساله که دائما تقاضای چیزهای مختلفی میکرد، برای شما هم مفید واقع شود. مادر جرج به او گفت که تنها میتواند در فروشگاه یک چیز را برای خودش انتخاب کند، و با هم تصمیم گرفتند که آن یک چیز کتاب باشد. برای به دست آوردن کتاب، جرج میبایست هیچ چیز دیگری را درخواست نکند و آرام روی نیمکت مغازه بنشیند. این روش موثر واقع شد. همیشه تصمیم خود را بهطور واضح به کودک بگویید که چه چیزهایی را میتوانید بخرید و چه چیزهایی را نمیتوانید بخرید. فرض کنید که کودک شما در ساعت هفت و سی دقیقه بعد از ظهر یک شیرینی میخواهد. به چشمهای او نگاه کنید و با لحنی ثابت و دوستانه توضیح دهید که این درخواست منطقی نیست چون الآن شام حاضر میشود «ولی میتونی بعد از شام یکی بخوری». تسلیم نشوید. هنگامی که تصمیم خود را گرفتید و به کودک گفتید، به آن پایبند باشید! حتی در صورتی که کودک داد و فریاد میکند و یا به این سو و آن سو لگد میزند، تسلیم نشوید. مقاومت خود را محک بزنید. به عنوان مثال بیایید در نظر بگیریم که شما در قسمت خروجی سوپرمارکت هستید و کودکتان تاکنون پنجاه چیز مختلف، از شیرینی تا شکلات و آدامس را در خواست کرده است. در حالی که شما در حال پرداخت بهای خرید خود هستید، کودک شروع به جیغ زدن میکند که برایم شکلات بخر. صبر کنید و دست و پای خود را گم نکنید. این یک تجربه مهم یادگیری برای هر دو شماست. از تحسین استفاده کنید. به تدریج با رد فزاینده درخواستهای کودک و کسب صبر بیشتر در مقاومت در برابر انجام خواستههایش، سعی کنید او را سخاوتمندانه برای تلاشهایش در زمینه همکاری تحسین کنید ـ به ویژه برای قبول کردن «نه». گاهی بدون این که کودک درخواستی کرده باشد، چیزی را که کودک معمولا درخواست میکند، به او بدهید. با این حال، به این کار عادت نکنید زیرا بدین ترتیب، کودک انتظار آن را پیدا خواهد کرد و شما سر جای اولتان برخواهید گشت. پیشرفت کودک را یادداشت کنید. بسیاری از والدین، استفاده از جدول را برای ثبت پیشرفتهای کودک بسیار مفید مییابند. رفتار مطلوب را معین کنید و سپس آن را بشمارید. کودک با پذیرفتن جواب نه و یا با اطاعت از فرامین شما نمرهای خواهد گرفت. نمرهها را با یکدیگر جمع کنید و در بیرون رفتن بعدی برای کودک جایزهای به انتخاب خودش بخرید. یاد بگیرید که شکست نخورید یکبار به او تذکر بدهید و در صورت لزوم او را از میز شام دور کنید؛ مثلا او را به داخل ماشین و یا اتاق خلوتی ببرید و تا هنگامی که دست از بدخُلقیاش برنداشته و قول همکاری نداده است، او را به سر میز شام برنگردانید. اگر همچنان به رفتار ناپسندش ادامه داد، مجبور خواهید شد او را به منزل برگردانید. این کار را انجام دهید؛ حتی اگر این تصمیم باعث شود که تفریح سایر بچهها متوقف شود. در چنین حالتی به بچهها قول یک برنامه دیگر را بدهید. چمند روز بعد دوباره بچهها را بیرون ببرید و این بار لِسلی را با همسرتان در منزل تنها بگذارید. دفعه بعد لِسلی را با همسرتان در منزل تنها بگذارید. دفعه بعد لِسلی را نیز مجددا با خودتان ببرید و به او این فرصت را بدهید که نشان دهد میتواند همکاری کند. کودک دائما چیزها را فراموش یا گم میکند
پنج شنبه 1 تير 1402برچسب:کودک و نظم و ترتیب,مشکلات گفتاری در کودکان,مشاوره کودکان, :: 13:29 :: نويسنده : Dr. Parasto
کودک و نظم و ترتیب: شما نیز ممکن است مانند بسیاری از والدین فکر کنید باید اسم کودک شما را طوفان تورنادو میگذاشتند. گاهی به نظر جالب میرسد که چطور این موجودات کوچک میتوانند در چنین زمان کوتاهی تمام چیزهای یک اتاق را به هم بریزند. کودکان دوست دارند چیزها را به هم بریزند و کودکان خردسالتر اصلا فکر نمیکنند چیزها را به هم ریختهاند: آنها هر چقدر چیزهای بیشتری برای بازی کردن دورو برشان باشد، سرگرمتر میشوند و بیشتر لذت میبرند. بعد از مدتی خانه شما شبیه حراجیهای لباس یا اسباببازی میشود و شما همیشه در حال غر زدن سر کودک هستید که چیزهایی را که ریخته است، جمع و جور کند و یا این که خودتان آنها را جمع میکنید. در این صورت، شما باز هم یک مسئولیت دیگر را که نباید برعهده میگرفتید، برعهده گرفتهاید و از همه بدتر این که، کودک میفهمد کسی هست که پشت سرش چیزهایی را که ریخته است، جمع کند. هر کس میتواند و باید مسئول تمیز کردن ریخت و پاشهای خودش باشد. به کودک خود اهمیت مراقبت از وسایل و گذاشتن آنها در محل مخصوصشان را یاد دهید. او با پیدا کردن سریع وسایلش و غروری که این مرتب بودن به او میدهد، در واقع خودش جایزهاش را گرفته است. گاهی صرفا لازم است که شما به اصطلاح چوب به زمین بکوبید: «این خانه باید اینطور باشد که همه ما خودمون وسایلمون را جمع کنیم!» بهطور ایدهآل این قانون بازد از ابتدا، جزء طبیعی زندگی باشد. اگر چنین نیست، میتوانید با بکارگیری یک یا چند مورد از راه حلهای زیر، موقعیت را اصلاح کنید. از پیش برنامهریزی کنید مرتب بودن، باعث صرفهجویی در وقت و جلوگیری از درگیری میشود و به شما اجازه میدهد که محیط اطرافتان را کنترل کنید. بنابراین با صرف کمی وقت طوری محیط اطراف کودک را تغییر دهید که نظیف بودن برایش آسانتر شود.مشاوره کودکان تهران برای نگهداری لوازم کودک مکانهایی را تعیین کنید. به او بگویید همانطور که او خانهای برای زندگی کردن دارد، همه اشیاء و لوازمش هم به خانه احتیاج دارند. محلهای جداگانهای را برای اسباب بازیها، لوازم ورزشی و لوازم هنری و…. کودک تعیین کنید. جعبههای کفش میتوانند برای نگهداری اشیاء کوچکتر به کار روند و میتوان از جعبه جواهرات برای نگهداری اشیاء با ارزش استفاده کرد. برای اشیاء بزرگتر، تاقچه، کابینت یا کمد مناسبتر از جعبههای اسباببازی بزرگ هستند که در آنها اسباب بازیها به هم ریخته میشوند و میشکنند. سطلهای پلاستیکی آویزان شونده، محل مناسبی برای اسباب بازیهای با قطعات فراوان هستند. به هر شکل که در مورد این مسائل تصمیم میگیرید، هدف شما باید این باشد که هر چیز جای معینی داشته باشد. محل اشیاء را طوری قرار دهید که در دسترس کودک باشد. اتاق را از چشم کودک نگاه کنید و مطمئن شوید که تاقچهها، کابینتها، جارختیها و طبقههای کمد طوری قرار گرفته است که کودک میتواند به آسانی به آنها دسترسی پیدا کند. به محلها برچسب بزنید. محل هر چیز را با برچسب (اتیکت)، حرف چسبان و یا حتی عکس مشخص کنی. به این ترتیب، کودک یکی از فایدههای حروف الفبا را نیز یاد خواهد گرفت! به کودک آموزش دهید و او را زیر نظر بگیرید برای کودکانتان الگوی عملی باشید. بدین معنا که شما خودتان باید مرتب و منظم باشید و بر کار آنها نیز نظارت کنید. کودکانی که هرگز در عمرشان مرتب نبودهاند نمیتوانند در یک چشم به هم زدن همه جا را مرتب کنند. همچنین آنها میدانند که چه باید بکنند. تمام کودکان ـ بزرگ و یا کوچک ـ باید بدانند که انتظارات شما دقیقا چه هستند. آیا اتاق فقط باید جلوی چشم شما تمیز باشد و یا این که حتی پشت درهای بسته هم باید اتاق تمیزی داشته باشند؟ به خاطر بسپارید که کودک به تدریج یاد میگیرد که شما چه میخواهید و بنابراین شما باید در انتظاراتتان واقعبین باشید. آماده باشید که گاهی به کودک کمک کنید. حتی مرتبترین کودکان نیز برای جمع کردن اسباب بازیهایی که دارای قطعات متعدد هستند، نیاز به کمک دارند تا قطعات گم نشوند. روش زیر را که ما از مادر یک کودک دو ساله یاد گرفتهایم، امتحان کنید: از کودک خواسته شد که به بهترین وجه اسباب بازیهایش را جمع کند و سپس مادرش برگشت تا با هم قطعات اسباببازی را سوار کنند. به تدریج که کودک مهارت پیدا کرد، توانست قطعات بیشتری از اسباببازی را سوار کند و نهایتا توانست خودش این کار را با احساس غرور خاصی به تنهایی انجام دهد. در کودک عادت ایجاد کنید. کودک خود را تشویق کنید که وسایلش را بلافاصله بعد از بازی، جمع کند. در مورد کودکان نوپا چنین کنید: یکی شما بردارید، یکی کودک بردارد و بخوانید: «ما چیزامونو این جوری جمع میکنیم، ما چیزامونو این جوری جمع میکنیم….» هنگامی که جمع کردن و برداشتن از روی زمین را یاد گرفت، هدف بعدی این است که به او یاد دهید آنها را کجا بگذارد. اگر این آموزش را از ابتدای زندگی کودک آغاز کنید، او به این نتیجه خواهد رسید که این کار جزء طبیعی بازی کردن یا کار کردن است. |